“ေလာေလာဆယ္ကေတာ့ လြမ္းရတာရွည္ခဲ့လို႔ အတိုးခ်ၿပီး ခ်စ္ျပေနၾကတာပါ။ ဒီလို အျမဲတမ္းျဖစ္ေနလိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ ထင္မထားနဲ႔။ ေစာေစာကေျပာခဲ့သလိုပဲ ျမန္မာေတြ ဒါေလာက္မညံ့ဘူး။ လမ္းေခ်ာ္သြားရင္ ေခ်ာ္သြားတဲ့အေလ်ာက္ သတိေပးၾကမွာ။ စိတ္ခ်သာေန။ သတိေပးေနတဲ့ၾကားက လမ္းမွားႀကီးအတိုင္း ဆက္လိုက္ၿပီး “ငါ့သမီးလိမၼာလွ၊ ေယာက္မ ျမင္းစီးထြက္” လုပ္ရင္ေတာ့ အခ်စ္ႀကီးခဲ့သေလာက္ အမုန္းလည္း ႀကီးတတ္တယ္။ ေအာင့္အည္းသီးခံၿပီး ဆက္ခ်စ္ေနမယ္ မထင္နဲ႔…”
ဖတ္သင့္ဖတ္ထိုက္တဲ့ စာမွန္သမွ် ဖတ္ပုံရတဲ့ မိတ္ေဆြရင္းတေယာက္ေရာက္လာၿပီး စကားေျပာရင္းနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔သားအဖရဲ႕ဓာတ္ပုံေတြကို အပတ္တိုင္း အဖုံးတင္ၿပီး ဂ်ာနယ္ေရာင္းေကာင္းေအာင္ လုပ္ေနၾကတာေတြ ျမင္မေကာင္း႐ႈမေကာင္း ျဖစ္ေနရေၾကာင္း ညည္းေျပာ ေျပာပါတယ္။
ခ်စ္လို႔ေရာင္းတာ မွတ္ပါ
ခုတေလာ လာသမွ်လူတိုင္း ဒီအေၾကာင္းကို ေျပာၾကတယ္။ လမ္းေဘးက မင္းသား မင္းသမီးေတြရဲ႕ ဓာတ္ပုံေတြနဲ႔ ပိုစတာေတြ ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေတြမွာလည္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔သားအဖပုံေတြ ပလူပ်ံျဖစ္ေနတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ အမ်ားက မသင့္ေတာ္ဘူးလို႔ ထင္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။ ဒါမ်ဳိးက တားဆီးပိတ္ပင္ရမယ့္ကိစၥမွမဟုတ္တာ။ ဘယ္သူကိုမွ မထိခိုက္ရင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္စားၾကပါေစ။ ဝယ္သူရွိလို႔ ေရာင္းသူရွိတာ ေစ်းကြက္သဘာဝပဲ။ လူေတြက ခ်စ္လို႔ဝယ္ၾကတာ ျဖစ္သလို ေရာင္းသူေတြကလည္း ခ်စ္လို႔ေရာင္းၾကတာပါ။ မခ်စ္မႏွစ္သက္သူပုံကို ဘယ္သူမွ တင္မေရာင္းဘူး။ လူေတြကကလည္း အလကားေပးေတာင္ မယူဘူး။ ခ်စ္လို႔ဝယ္ၾက ေရာင္းၾကတာလို႔သာ မွတ္ပါ။
အတိုးခ်ၿပီး ခ်စ္ၾကတာ
ေစ်းကြက္အထဲမွာလတ္တေလာ ပလူပ်ံျဖစ္ေနရတာကလည္း ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ ပိတ္ပင္တားဆီးလုပ္ထားတဲ့အတြက္ လံုးဝ ျမင္ကြင္းကေပ်ာက္သြားရာက အခုလို ျဗဳန္းစားႀကီးဖြင့္ေပးလိုက္လို႔ အတိုးခ်ၿပီး ခ်စ္လိုက္ၾကတာေၾကာင့္ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဆိုတာကလည္း ႐ိုးသားျဖဴစင္တဲ့ေနရာ၊ ေျဖာင့္မတ္တည္ၾကည္တဲ့ေနရာ၊ ကိုယ္က်ဳိးမၾကည့္တဲ့ေနရာ၊ စြန္႔လႊတ္ စြန႔္စားတဲ့ေနရာ၊ ဘယ္ေနရာကၾကည့္ၾကည့္ အျပစ္ရွာမရေအာင္ သန္႔ရွင္းတဲ့သူ မဟုတ္လား။ မေသခင္ကတည္းက အခ်စ္ခံရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာ ကမၻာမွာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ရွားတာ။ တိုင္းျပည္အတြက္ သူ အသက္ေပးသြားခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ၿပီျဖစ္ေပမယ့္ လူေတြက သူ႔ကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးစိတ္နဲ႔ လြမ္းဆြတ္တမ္းတသ ေနၾကဆဲျဖစ္တယ္။
အေဖတူသမီး
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း အေဖတူသမီး။ သူ႔အေဖလိုပဲ ႐ိုးသားပြင့္လင္းတယ္။ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ၿပီး အမ်ားအက်ဳိး လုပ္တယ္။ ျပည္သူ႔အေရွ႕က မားမားရပ္ၿပီး ျပည္သူေတြအတြက္ပဲလုပ္တယ္။ ဒီေတာ့ ျပည္သူေတြက သူ႔အေဖကို ခ်စ္သလို သူ႔ကိုလည္း ခ်စ္ၾကတယ္။ သူေျပာသမွ်လက္ခံၿပီး သူ ဦးေဆာင္တဲ့ အေနာက္ကိုလိုက္တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တုန္းကလည္း ဒီအတိုင္းပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဂ်ပန္ေတြေခၚလာေတာ့လည္း လက္ခံႀကိဳဆိုလိုက္ၾကတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ဂ်ပန္ေတြကို ေတာ္လွန္ၾကဆုိေတာ့လည္း ေတာ္လွန္ၾကတယ္။ ခ်စ္ေတာ့လည္း ပံုၿပီးယံုလိုက္ၾကတာကိုး။
ရွင္ႀကီးဝမ္းလည္း ဝင္ဖူး
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လက္ထက္ေရာက္ေတာ့လည္း အဲ့ဒီလိုျဖစ္ေနတာပဲ။ အဲဒီလိုျဖစ္တာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသမီး ျဖစ္လို႔ပါလို႔ေတာ့ မထင္နဲ႔။ ျမန္မာေတြက ႏိုင္ငံေရးမွာ ရွင္ႀကီးဝမ္းလည္း ဝင္ခဲ့ဖူး၊ ရွင္ငယ္ဝမ္းလည္း ဝင္ခဲ့ဖူးလို႔ ေနာေက်ေနၿပီ။ ဒါေလာက္ မညံ့ပါဘူး။ တိုင္းျပည္အတြက္ သူ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံခဲ့တာေတြနဲ႔ သူ႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ သူ႔ကိုခ်စ္ၾက ယံုၾကတာ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ သူ႔ဓာတ္ပံုေတြ၊ ပိုစတာေတြ ေနရာတကာမွာ ေဖြးေဖြးလႈပ္ျဖစ္ေနတာ။
ေယာက္မ ျမင္းစီးထြက္
ယံုလို႔ပံုၾကေပမယ့္ ပံုၿပီးယံုတာ မေကာင္းမွန္း၊ အႏၱရာယ္ရွိမွန္း လူေတြမသိတာ မဟုတ္ဘူး။ သိၾကပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ကေတာ့ လြမ္းရတာရွည္ခဲ့လို႔ အတိုးခ်ၿပီး ခ်စ္ျပေနၾကတာပါ။ ဒီလို အျမဲတမ္းျဖစ္ေနလိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ ထင္မထားနဲ႔။ ေစာေစာကေျပာခဲ့သလိုပဲ ျမန္မာေတြ ဒါေလာက္မညံ့ဘူး။ လမ္းေခ်ာ္သြားရင္ ေခ်ာ္သြားတဲ့အေလ်ာက္ သတိေပးၾကမွာ။ စိတ္ခ်သာေန။ သတိေပးေနတဲ့ၾကားက လမ္းမွားႀကီးအတိုင္း ဆက္လိုက္ၿပီး “ငါ့သမီးလိမၼာလွ၊ ေယာက္မ ျမင္းစီးထြက္” လုပ္ရင္ေတာ့ အခ်စ္ႀကီးခဲ့သေလာက္ အမုန္းလည္း ႀကီးတတ္တယ္။ ေအာင့္အည္းသီးခံၿပီး ဆက္ခ်စ္ေနမယ္ မထင္နဲ႔။
စပ်စ္သီး ခ်ဥ္တယ္
ေရွးေခတ္ေဟာင္း ေအာက္ေမ့ဖြယ္အျဖစ္ ျပန္ျပန္ေျပာေနၾကရတဲ့ (၁၉၄၈-၁၉၆၂) ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ အစပိုင္းက ပ်ဳိတိုင္းႀကိဳက္တဲ့ ႏွင္းဆီခိုင္ေတြအျဖစ္ ထြက္လာၾကေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးၾကေတာ့ ျပည္သူ႔ခ်ဥ္ဖတ္အျဖစ္ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားၾကရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ နည္းနည္းေနာေနာ မဟုတ္ပါဘူး။ တခ်ဳိ႕ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္ထဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ လူထုက လံုးလံုး လက္မခံေတာ့လို႔ စပ်စ္သီးဆိုတာ မေကာင္းဘူး။ ခ်ဥ္တယ္ျဖစ္သြားၾကေတာ့တယ္။ ဒီဘက္ ႏွစ္ ၅၀ ကာလအတြင္းမွာလည္း ျပည္သူေတြက ဒဏ္ခတ္လို႔ ေျမာင္းအထဲကကို တက္မလာႏိုင္ေတာ့သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။
ငါ၊ ငါ၊ ငါ
ျဖစ္တတ္တဲ့ လူ႔သဘာကိုၾကည့္ၿပီး ေျမႇာက္စားလြန္းရင္ မေကာင္းဘူးလို႔ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ ေျပာသူေတြက ေျပာၾကတယ္။ မွန္ပါတယ္။ လက္ခုပ္သံေတြကို သာယာတတ္တာ ပုထုဇဥ္တို႔ရဲ႕သဘာဝမို႔ ၾသဘာသံေတြအၾကားမွာ ေမ်ာပါသြားႏိုင္ပါတယ္။ ငါလုပ္သမွ် မွန္တယ္။ ငါ့ေနာက္မွာ လူေတြရွိတယ္။ ငါ့ကို အားလံုးေထာက္ခံၾကတယ္။ ငါက သူတို႔ေကာင္းဖို႔ လုပ္ေပးေနတာ ျဖစ္တယ္။ စသည္ျဖင့္ ငါ . ငါ . ငါ . ဆိုတဲ့ ငါစြဲေတြ ႀကီးမားလာႏိုင္ပါတယ္။ အဲ့ဒီငါစြဲေတြေၾကာင့္ သတိေပးေထာက္ျပတဲ့စကားေတြကို နားဝင္မခ်ဳိ ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒါ သိပ္အႏၱရာယ္ႀကီးပါတယ္။
ကင္းသမား
ငါစြဲသိပ္လြန္ကဲလာတဲ့အခါ ဘာမဆို ငါမွသိတယ္။ ငါမွတတ္တယ္။ ငါမွလုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ အဲ့ဒီစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မယံုၾကည္ စိတ္မခ်ႏိုင္တဲ့စိတ္လည္း ျဖစ္လာေတာ့တာေၾကာင့္ ကိုယ့္ဟာကို တစ္ေယာက္တည္း စဥ္းစား၊ တစ္ေယာက္တည္း ဆံုးျဖတ္တဲ့ အက်င့္ျဖစ္သြားေလ့ ရွိတယ္။ အဲ့ဒီလိုနဲ႔ အာဏာရွင္ေတြေပၚ ေပါက္လာတာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေတြကိုတားဆီးဖို႔အတြက္ သတင္းမီဒီယာေတြက တာဝန္ယူၾကရတယ္။ အာဏာရိွသူေတြ ငါတေကာ မေကာႏိုင္ေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္ေဝဖန္ၾကရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သတင္းသမားေတြကို “ကင္းသမား” (Watch dog) လို႔ေခၚ ၾကတာျဖစ္တယ္။
ၾကက္ခိုးတဲ့ ကင္းသမားမျဖစ္ဖို႔
ကင္းသမားက အျမဲႏိုးၾကားတက္ႂကြေနရင္ ရပ္ကြက္မွာ သူခိုး၊ သူဝွက္ ကင္းတယ္။ မီးေဘးအႏၱရာယ္ တားဆီးကာကြယ္ႏိုင္တယ္။ ကင္းသမားေတြ ကိုယ္တိုင္က ၾကက္ခိုးၿပီးခ်က္စားတဲ့ ကင္းသမားမ်ဳိးျဖစ္ေနရင္ေတာ့ ရပ္ကြက္တခုလံုး ေျပာင္သြားမွာ ေသခ်ာတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ စတုတၳမ႑ိဳင္ ၾကံ႕ခိုင္ဖို႔လည္း အထူးဂ႐ုစိုက္ၾကဖို႔လိုေၾကာင္း သတိေပးႏိႈးေဆာ္လိုက္ရပါတယ္။
ျပည္သူ႔ေခတ္ ဂ်ာနယ္ အတြဲ ၂၊ အမွတ္ ၇၇ မွ …
No comments:
Post a Comment